Koyu bir geceydi üzerime giydiğim yalnızlık elbisesi maviege
Koyu bir geceydi üzerime giydiğim yalnızlık elbisesi
Dolaþýyordum öylece Bir gün… Tan vaktinde Deniz kýyýsý Ege’de Uçuþan saçlarýmda rüzgar Hüzünlü bir sandalye el ediyor Oturuyorum usulca
Maviydi yalnýzlýk elbisem
Kapattým gözlerimi Bir savaþ meydaný Kanýyordu askerler kurþun yaralarýyla Ve düþlerinde sevdalýlarý Uzakta Ta uzaklarda… Kurþundan aðýrdý Ellerinde ki yalnýzlýk Bir kurþun… Bir kurþun da benim yüreðime
Kýrmýzýydý yalnýzlýk elbisem
Kar yaðýyordu Issýz , sisli kentlere Bir yerlere yetiþme telaþýndaydý Elleri ceplerinde Saçlarý kar kadar beyaz Ýnsanlar Yüreðim öyle yoruldu ki seyretmekten Issýz kentin yalnýz insanlarýný Uzandým… Mütemadiyen yaðan Karlarýn üstüne
Beyazdý yalnýzlýk elbisem
Puslu, sisli bir gece Bir garda Heyecanlý koþturmacalar Karýþýyordu Tren sesleri Ýnsan seslerine… Yalnýzlýðým siyah saçlarýmdaydý Hüzünlü gözlerimde Ve avuçlarýmda…