Burada güneþ açmaz
Daimidir hüzün bulutlarý
Ne zaman bir gönül sevilse
Dökülür yeis yaðmurlarý
Kof düþünceler söndüremez
Bu asýrlýk ateþi
Dil üstünde sözcük kaydýrarak
Ya da imal duygularla anlayamazsýn kardeþi
Eðil!
Al, aklýný yerden
Düþüneceksen doðru yerden
Önce kalbine sor
Sonra çýksýn serden
Dinle!
Þu kýsa hikâyeyi
Gör!
Ýçinden çýkacak nükteyi
Ellinde silah, alnýnda namlu
Birinin sýrtýnda duvar, ötekinin avlu
Biri ölüme hükmediyor
Beriki yaþamak için yalvarýyor
Geçmiþ elle geçirmiþ ölecek olaný
Gelecek umut veriyor
Ölümle korkutaný
Þimdi!
Sen sor kendine
Kulak ver benliðine
Acý ayrý, dert ayrý
Bir fotoðrafta iki aný
Farklý dünyalarý temsil eder
Bu karenin iki yaný
Gel de bizi “kardeþ” taný
Bu da sana son sözüm;
Aklýnýn hikmetine
Gönlünün hürmetine
Diline pelesenk ettiðin
“kardeþin” niyetine
Çekme þu “kardeþini”
Efendi-köle himmetine