turnalarýn gözünde içtiðim kutsal su kimsesiz seccâdelerde kâlbim. kâdim bir ýrmaðýn göðsünde aðladý. aðladým. bir fermâný taþýyordu horasânî. daðlý bir nüshayý alýp öptü. kýrýldým. çýkrýk gibi. düþtü kollarým coðrafyalara. kadîm ýrmaðýn þeceridir san ki. yüzümde ince ince çizgi.
beni bugün güllerin mezarýný severken kýyýsýnda kaldýðým ölümlerde uyan Ahmed dedim kan yazýyorlar kan yazýyorlar topraðýn baðrýna uyan
kaç zamandýr aþk dediðin boran topraklýyor gözlerimi uzaklardan gelen nal sesleri yasak ve de lekesiz bir sýrrý haykýrýyor aðzýmda herkesçe mâlum bir rivâyet sallanýyor
yaðmur yarasý ellerimi ki þahittir onlar da ölüm kuþlarýna beklenen þafaðýn unutulmuþ adýna acý ve utanç çarpýyor artýk dünyâya lânetli bir bulut düþtü az evvel daðlara kan yazýyorlar Ahmed kan adýnýn yanýna uyan
nicedir içimde zâlim bir gökyüzü aðýyor usul usul serzeniþlerde ve kan ve kavga ve âsî ellerim ellerim âsî Ahmed yazmýyor yazamýyor erirken gün