Leyl

"Ne biz istedik böyle bir insan olmayý,
ne de onlar istedi giderken, insan kalmamýzý..."

dinleyin o zaman bir kez daha
ýþýklar yansýn..
suflör burada, seyirciler izliyor, perde hazýr,
ve sahne..
hayýr durun, baþrol bu defa aðýr yaralý!

her þey, bizi sokaklardan toplayýp, kalplerine sokmalarýyla baþladý
ve siz, kurtar diye elimizi uzatýrken, onlarý gururla alkýþladýnýz
ne derlerdi size, seyirci mi?
evet, iþte adýnýz gibi, olanlara seyirci kaldýnýz
sonrasý zaten kan, vahþet
ve baþrol aðýr yaralý.

çocuktuk, bilmiyorduk ne sevmeyi, ne de sevilmeyi..
yeterince sevdikten sonra, büyüdünüz diyerek dýþarý býrakmýþlardý bizi..
demiþlerdi ki;
baþka insanlarýn karanlýðýna gidin,
çünkü kendi karanlýðýnýz size yetmez...

biz, karanlýk diye bir þeye inandýrýldýk sevgilim,
ýþýk sönünce karanlýðýn geldiðine deðil,
karanlýk bitince ýþýðýn yanacaðýna inandýk..
ve sandýk ki, biz, kalpleri siyah doðan çocuklar kalacaðýz.
der ya küçük þair,
"doðduðumda siyahtým, büyürken siyahtým, güneþe çýktýðýmda siyahtým"
bizi kalplerine aldýlar,
çocuktuk,
dediler ki; biz sizde o ýþýðý göremiyoruz...

sonra sen...

sessiz harfle baþlayýp, sessiz harfle biten adýndan öyle bir ses çýkýyordu ki, ne kulaklarým böyle yükseðini duymuþtu, ne de böyle alçaðýný.

ne gözlerim böyle masumunu görmüþtü,
ne de böyle seveni, kalbim.

bize dediler ki, her masalýn sonunda, ayrýlýk kazanýr
eðer çok seversen..

Aþk...
ona inanýrsak vardýr ya o,
ben sana da, öleceðim güne kadar inanacaðým...

ne diyorum biliyor musun,
hayallerime sýðmadýn,
artýk kalbime sýðdýracaðým seni...

Onur Budak
Sosyal Medyada Paylaşın: