Buğulu Gözler, Suskun Yürekler…

Yar…
Üþüten
Ve titreten zamana
Bir sözüm olmalýydý,
Hiç deðilse melalim konuþmalýydý

Ne kadar
Hicraným varsa, hüzün
Her daim yüreðimde kaim olan acýysa
Sormalýydým, birilerine anlatmalýydým,
Nefesi sahibine
Vermeden doyasýya haykýrmalýydým

Ne gözyaþým diner
Ne yüreðimde ki yara gülmeme ister
Buðulu yürekler, suskun gözler,
Boynu bükük nefesler ne der
Lahzalar içindedir gizler, hikmeti
Bilinmeyen nasipler,
Umudu solduran vakitler

Þair diyorlar…
Ne kadar sefil olduðumu bilmiyorlar
Nadanlýðým aþikârdýr, fakat
Himmet ediyor, görmek istemiyorlar
Kalbi hassasiyet ne demektir öðrenmemi,
Ýbretiyle nefeslenmememi bekliyorlar

Kitap soruyorlar…
Nasýl bir gönül ve izan
Sahipleri ki layýk görüyorlar

Ve fakat
Ne yazarým ve ne de þair
Yüreðine layýk olan mükâfatým
Sadece gönlüne düþeni yazmaya çalýþan,
Vakit gelip gitmeden
Paylaþmaktýr muradým

Rabbim
Sahibimdir. Varlýðýmýn
Ve adanmýþlýðýmýn yegâne adresidir
Niyazým ve idealim, düþlere giren
Hülyalarým yolunda þehit olmaktýr
Hakkýyla beceremediðim kulluk ve ihsana,
Ecir ve yolunda ceht ancak böyle ulaþýrým

Artýk
Vaktin sonlarýndayým
Uzatmalarý yaþayan bir hicraný vicdaným
Tedavi görmüþ bir kalbin, son dem
Can çeken melalin hissiyatýndayým
Hanif bir kul olmayý baþaramadým,
Her ideal ve azminde O’nun rýzasýna kanamadým

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: