Desem ki narýna az buçuk dokunayým Ne gecenden bir fayda gör diz boyu Ne de gündüzünden bir parça
Naðmelensem her þarkýnda serilsem Þiir olsam kendimce eteðine savrulsam Kuþ dilinde muhabbet dudaðýnda dem olsam Tutsaklýk cana minnet Sevdiðimce derilsem Kat sevdamý canýna titret gönlü Ýstanbul
Bak gözlerime tan kýzýllýðýnca Isýt ellerimi mevsimler harici
Kýzýl þarap aksýn kara gözlü üzümünden Çakmak gibi ýþýsýn semanýn yýldýzlarý Nazýný sal endamýn bal s/üzümünden Bu sarhoþluk seninle nihayettir Ýstanbul
Yürek bu döner durur sevide çark dokunuþu Caný çeksin þiirlerin bir nevi kayboluþu
Dile gelsin kalemler haykýrarak ismini Atlas yüzlü denizin yeþil mavi cismini Yosun gözlü sevgili okunuþum Ýstanbul
Iþýsýn yedi verenin sözde ki gül rengi Ayýn hilal kaþýný çizsin gözüm üstüne Þaþýrsýn har geceler tende ki kimin dengi Bendinde yýkýlan aþýk seni bilir Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.