karanlýðýn kuytusunda yokluðunun ertesi nasýl sevdiyse yüreðim bir bebek aðlýyor içimde tiz çýðlýklar eþliðinde yaðmur yaðýyor gözlerime neoluyor bana büyüydümmü anne neden acýyor yüreðim içim titriyor üstümü ört anne yoksun yokluðun talan bu bedene baþa çýkamýyorum anne hergece sensiz hergece sessiz aðlamýyorum anne üzülme sen gülüyorum bak kaderin sillesine topladým odamý yemekte hazýr babammý o periþan anne hergece sarhoþ bir parkta uyanýyor kardeþim anne dior bana kýzsamda ona susuyorum seni arýyor herþeyde o anne neden gittin büyüydüm ben daha onüç yaþýnda Sensiz sessiz ümitsiz dön anne meleðinsem ben dön neolur dön
Sosyal Medyada Paylaşın:
ummuhan24 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.