Gönlüm havalanýnca göðe bir keklik gibi
Vurdular kafasýndan, anne beni vurdular
Hiç özgür olamadým, daðdaki geyik gibi
Beni havada vurup korlarda kavurdular
Bir býçakla sökeyim kalbimi tam yerinden
Beni rahatsýz eden, en lüzumsuz organým
Kemiklerim sýzlýyor ruhumun kederinden
Yalnýzlýk boðazýma, oturmuþ son urganým
Ýyilik, kötülük … Ve tam ortasýnda da ben
Þaþkýn þaþkýn bakarken sallanan baþaklara
Bembeyaz bulutlara esir olmuþ gök kubben
Boþ ellerimi açtým, »nurdan« saðanaklara
Günahsýz masumlarý, kirleten ellerimi
Yýkamak istiyorum hatta binlerce defa
Dikenleri »kalpleri« kanatan güllerimi
Çiðnemek istiyorum saçýp saçýp etrafa
Artýk indiriyorum, masumane maskemi
Ne yapayým aynalar tiksindiðim suratý?
Yalanlar iþgal etmiþ ýssýz gönül tekkemi
Sarrafta düþük çýkar, þu kalbimin kýratý
S /ÂYE (01:06) 25 Temmuz 2013 / Ýnönü / Eskiþehir
Güzel sesiyle ve yorumuyla þiirime ruh ve anlam katan NURCAN CANDAR UYGUR Hanýmefendiye teþekkür ediyorum.