Sahil Kasabası..
penceresi denize açýlan bir sahil kasabasý
ne meyhanesi tanýdýk ne de sokak taþlarý
kýrýlasý bu adýmlar sahi benim mi
uzaklýðýn böyle sökerken yýkýlasý dizlerimi
eski bir yalnýzlýk deðil bu
hani o bildik teneþirden keder deðil
yaðmurlar mý söndü yýldýzlar mý gitti
bunu da sana yazdýðým þarkýlardan bil...
günler sesime daðýlýyor bense sesine
bir çýkmaz kaldým kayýtlý adresime
çok koþtum / çok kaçtým meçhul iklimlere
çoban düþü serpilen menekþe seherlere
býktým nemli duvarlar gibi solumaktan
beþ namlu o çarþýda düþmüþtü peþime
faillerim mi durdu mermiler mi bitti
o vakit al bu sözümü avuçlarýndan sil iþte...
hiçbir kemancý hiçbir þiir dindirmiyor aðzýmý
kendi ömrümü çalacak bir hýrsýzým yok
gözlerimi çekip alacak bir eskici
üstelik yüzümde turna göçleri de tükendi
gölgemi kayalara vuruyorsam martýlara ne
sevmiþsem anasýný avradýný kaldýrýmlarýn
çöpçülerin de benle bir hesabý yok ise
peki bunca çoraklýk hangi çiçek büyüsün diye...
devrilen trenler gibi geçiyor kentler
her durak sanki yokluðuna ayarlý
hiçbir mekan barýndýrmýyor benle beni
zaman desen zembereði kopuk körpe bir ezgi
gök bile anlatmýyor yüzüme gözlerini
baðýþla sevdiðim / saçlarýna deðen rüzgar adýna
aðaçlar mý soldu toprak mý
savrulmuþ yapraklar gibi kaldým / hoþ gör sevgili...
böyle söyleyip öyle koþuyorum gel git kendime
kaç kapý unuttum kaç cadde
olmazý yok artýk
vursunlar beni de bir geçitte
ýslah olmam iflah etmez yol’um
o saðanaklarda kaç mezar kaldým
ýslak bir mintandýr döþüm
kaç serviyi kendi ellerimle gömdüm...
eski bir yalnýzlýk deðil bu
hani o bildik hederden de hüzün deðil
gözleri efsun ýrmaklarýn suskun kandil ýþýðý
elleri alnýma çarpan tavlý býçak þakýrtýsý
ayak bilekleri suya inen ceylan kaçaðý
burasý / penceresi denize açýlan bir sahil kasabasý
ne meyhanesi tanýdýk ne de sokak lambasý
sensizlik cehennem yarasý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.