tarihini anýmsamak istemediðim o sabah ; gökyüzünün aydýnlamasýyla çöktürdün karanlýðýný üzerime o zamandan beri döküyorum seni satýrlara yar yerine kan damlýyor beyazlara ,kalemimden griye boyadýðýn harflerimi,þimdi hangi renge boyasam gözyaþlarýmla dönüyor özlerine ..
her sabah sana açýlan gözlerim ,sayýsýný unuttuðum kaç sabahtýr omzuna baþýmý yasladýðým,o fotoðramýza acýlýyor nemlice.. ve yine ,ýslak kirpiklerimin aralarýna sýðýnýyor dilimdeki tüm tümcelerim ...
isyanlarým yine söz geciremediðim gönlüme veriyor en büyük payýný çaresiz umutlarým ,sessiz cýðlýklarým parmaklarýmý týkatýyor kulaklarýma bitmiyor kendimle kavgam.. savunmasýzým.. korkuyorum .. çok zaman gecti ama ben hala alýþamadým be sevdiðim canýmýn acýsýyla özlüyorum önümde yine sensiz uzun bir gece güçsüzüm nasýl dayanacaðým bu hasrete ... ben unutmaya çalýþtýkça .sen çoðalýyorsun içimde...
Aþk-ý Kýyamet Sosyal Medyada Paylaşın:
Aşk-ı Kıyamet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.