yüzüne bakmadan çizerdim resmini tepesinde toplardý dalgalý saçlarýný kâhkülleri daðýlýrdý yüzünde gözleri bir bebek kadar masum bakardý içine akardý bilirim çocuk gözyaþlarý arkadaþým bizden bile saklardý
daha on üç yaþýndaydý babasý bizde sofrada yemek yerken sattým dedi Müjgân’ý bir iki yaþ büyüktüm ondan evlilik yaþýmýz geldi mi geçti içimden ben büyük olduðuma göre yoksa gelip geçti mi? çocukluk iþte sevinemedim babasý sanki çok güzel bir iþ yapmýþca sevinçliydi
daha çocuktu Müjgân, hiçte büyümeyecekti onu birden büyütenlere inat hep öyle kalacaktý kirpikleri inip inip kalkacaktý büyükler konuþtukça çocuklaþacaktý
nasýl da oynamýþtýk kýna gecesinde provasýný bile yapmýþtýk ikimiz rol keserek evleneceði oðlanla yapacaklarýnýn büyükler seyredip gülmüþtü
bizi evlerinden çok aþaðýlarda karþýlamýþtý öyle canayakýndý tepedeki evlerinden aþaðýlara dek uðurlardý arkadaþtý
çocukça hayallerdi konuþtuklarýmýz Müjgân’la hepte öyle kaldý’k hiç birimiz büyümedik evcilik oynar gibi yaþadýk hayatý da rol yaptýk acýttýklarýnda býraktýk rol yapmayý baðýra baðýra aðladýk
bir bayram günü geri geldi Müjgân dýþardan ayakkabýsýný giyerek nefes nefese soluðu anne evinde almýþtý çünkü annesine götürmemiþlerdi bir de sizleri özledim dedi
böyle bitti mi çilesi, ne gezer bir kaç yýl geçmeden evlendirdi babasý hiç görmeden damadý nikâhta görmüþtü ilk ve burnundan kanlar boþandý
ah Müjgân ah! hayatýný hep baþkalarý çizdi sen rolünü oynadýn hiç öyle ökelekli kadýn olmadýn iki çocuðun oldu, büyüdü, evlendi sen her zaman yaþattýn yaþamadýðýn çocukluðunu kumral yüzünde kâhkülün arkada at kuyruðunla
16. 7. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.