Sana dair, söylenecek o kadar söz var ki Ama susacaðým.. Susmak, sözümü büyütür Söyleyemediðim her þeyi düþündürür Susmak erdemdir… Susacaðým!
Suskunluk bir yapraðý dahi oynatamaz yerinden Oysa söz öyle mi? Boþlukta iz býrakacak tek þey sözdür… Hiç bulutlarýn yükünü düþündün mü? Nereden bileceksin yaðmur olup yaðmayýnca!
Peki aynaya bakýp, Kendi gerçeðini tanýdýn mý? Aynaya bak ve kendini taný… Konuþ, sesini dinle.. Kendi gerçeðinin aydýnlandýðýný göreceksin
Komþunun evinde ki lambalardan Ancak gölge düþer bize… Konuþtukça kendini tanýrsýn Tanýdýkça seversin…
Kendisi ile barýþýk olmayan Kendisini sevemez, kendisine sahip çýkamaz… Konuþmaktan korkma! Konuþmadýkça, güçsüzleþirsin
Ýnsan ruhunda açýlan en derin çukurdur Konuþmaktan korkmak… Baþkasýndan medet ummak! Taþýma su ile deðirmen dönmezmiþ, Ruhunda açýlan çukuru kendin doldur Baþkasýnýn gücü ile dolduramazsýn… Ve çukur büyüdükçe büyür, büyür! Ýnsanýn yýkýmý olur
Mustafa Karaahmetoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KARAAHMETOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.