sancýlý bir bekleyiþe teslim oldu zaman
aralýk bir kaç kapýya örümcekler að örerken
elimizin kolumuzun baðlanmasý nedendi
bilemedik
bilmedik gözlerimize düþen hüzün karasýnýn
gökyüzüne hakim olacaðýný
gözlerimizden ayrýlýk akacaðýný
ve hiç bir yeþile artýk
hiç bir aþýðýn ulaþamayacaðýný
iliklerimin üstüne mekan kuruyor
dört baþý mahmur çaresizlikler
ve ilikliyorum göðsümün düðmelerini
bundan böyle adýndan baþka hiç bir harf
düþmesin parmak uçlarýma diye
kendi þarkýlarýný söyleyecek artýk
kayýp kentlerin
kayýp aþýklarý
ayýp aþk larýnýn ardýndan
þimdi sessizlik olacak adýmýz
sensizliðin üzerine gri bulutlar çizeceðiz
güneþ biraz pembe
ay
avuç içlerimizde mahkum olacak renksizliðe
fiyakalý þiirler yazmayacaðýz artýk
hiçbir cümleyi devirmeyeceðiz üzerimize
kimbilir belkide
ölmekten bile vazgeçeceðiz
hücrelerime sýkýþan
kýsýk nefeslerin iz düþümü sayfaya düþenler
yanlýþ anlama
yoksa ne haddime sana þiirler yazmak
ve ne haddine þiirlerin
içimin taþýyamadýklarýný sana anlatmak