Nedir bu öfkenin dinmeyen savaþý Gün bile kanayarak merhaba diyor yer yüzüne Yýldýzlar uzaklaþtý dünya evinden Küskün yer ve küstü med cezir Okyanuslar duruldu,çaðlamýyor artýk hiç bir þelale Ve yaralý aþk,gönül hanesinden Kuþlar sessiz ötmeyi öðrendiler Bir serçe yavrusu nereden bilsin ölümü Vurdular ANNE karnýndaki yavruyu ANNE ölü,yavru çýrpýnýþta Sessiz bir serzeniþte matem Katil suretli insanlar’’kirlettiler dünyayý’’ Cehennem yanýyor...,gönlüm insanlýða kanýyor Yanar bu hüzzam matem Yan/ar bu ins/anlýk
Serdar Özyanýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
serdarözyanız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.