Ben seni iki kere sevdim Ýki kere astým adýný adýmýn yanýna Ýki kere ateþledim güneþi gözlerinde Ve iki kere öldüm mavi denizlerinde...
Sense karanlýðý mesken bildin Tercihin zindanlar Aydýnlýðýmý çaldýn gizlice Hem yeþil umutlarýmý yaktýn Hem de:”üzülme” diyerek çekip gittin... Hayatýmý ikiye böldün Yalan öykülerinle Aþký bir deðil iki kere öldürdün!
Ölümler sonrasý kalemim keder yazdý Kýnalý sevinçlerimin baþý baðlandý Yerde-gökte dilenci günler çoðaldý Gölgeler suya indi Zalimlerde zulüm boy attý Kulaðýma gerçeði fýsýldayan hayat Sonunda zehrini akýttý:
“Sana iki kere yalan söyledim, Baðýþla!..”
Ve perde hýzla kapandý Ve adýn gönül penceremden bir kerede düþtü...
Rukiye Çelik 23 Mayýs 2013/Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
bonheur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.