ne yazayým kime hem
dilimin ucuna gelip giderken
þiire yakýþmayan küfürler
bir þey vermeyen sözcükler
gözümün önünde dans ederken
terkedilmiþ bir harf gibi
kalýn bir tabakayla örtülmüþse üstüm
gelecekte hiç anýmsanmayacak topluluk
kendince kalabalýk
bilmiyor ki
sadece bir gülün kopuk yapraðý deðil bu yara
tümün ayrýþmasý bütünken
sitemim aydýnlýktan körleþen gözlere
küme küme toplanmasý insanlarýn
sanki her rengi yaradan ayrý
kardeþlik falan safsata gibi
herkes ayrý burçlara bayrak dikme telâþýnda
topraklarý bölmek, ayrý sýnýrlar çekmek
bir dinde toplanmak masalý da yalan
öldürülürken din kardeþi
ayrý dinden gibi Irak’lý Suriye’li
haçlý bir araya geilip bütünleþmiþken
bir þiirin içinde ayrýþýyoruz
parçalanýyor ülkeler
batýya yem
olsun; þiirimden on böcek iki kurdele eksik olsun
dilim gerçeðe dönüyor
anlamsýz iç çekmeler zamaný deðil
önüme koyduðum kâðýtta sevgi yazýyor
dilimde gevelemeden
bildirimi sunuyorum
dünya istediðimiz yere dönüyor
neden bir araya gelemiyoruz
þu kapalý pencereleri açalým önce
odaya tertemiz kardeþlik havasý girsin
ölü önümüzde
býrakalým arkamýzda kalanlarý
arayalým o yitik harfimizi
sonra yerine koyalým
biz yönünde dönsün dünya
23. 5. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.