ben adamý sözünden
kadýný gözünden bilmiþtim
konya’nýn boz bozkýrýnda
kýr tay gibi
kýrlarda sektiðim zaman
buðdayý avucumda
hamuru ateþte sevmiþtim
deðirmen taþlarýnda dövülen
kara topraðýn
her þafak
toprak tandýrda
nasýl aðardýðýný görmüþtüm
bir akþam
bir çoban ateþinde babam
’bak oðul’ dedi
aðacýn en yangýnýdýr çam
aþký özünde damýtýr
ve ondan yanar
böyle çýra
cayýr cayýr
daðlarýn her bahar denizlere
ýrmaklarca aðladýðýný görmüþtüm
kavuþmanýn
bu kadar zor olduðunu
daha öðrenmemiþtim
hey.. kara toprak yaným
hey kuzularýn yaladýðý
tuzlu ekmek caným
hey ana sözüm
hey ekin özüm
aðardý yine daðlar
eteklerinde asýlý kaldý gözüm
ben adamý sözünden
kadýný gözünden bilmiþtim
þehrin insan öðüten sokaklarýnýn
ak yürekleri
nasýl kararttýðýný
yeni öðrenmiþtim,
oysa ekmek
deðirmen taþýnda deðil
kaldýrým taþlarýnda
dokunuyordu topraða
kadýnlarýn gözleri kapalýydý hep
sözleri üþütüyordu,
adamlarýn yalanlarý
gözlerinden süzülüyordu
ve
yaralý taylarý
eþekler çiðniyordu..
insanlarýn avuçlarýnda kâr
daðlarýn doruklarýnda kar var
avuçlarýmý çýrpýyorum
avuçlarýmý,
eteklerin gözleri
doruklarýn sözleri
beni çaðýrýyor
çýralarda alev alev har
içimde çýlgýnca bir bahar var.
ben adamý sözlerinden
kadýný gözlerinden bilimiþtim
konya’nýn boz bozkýrýnda
kýr tay gibi
kýrlarda sektiðim zaman
açýlýn yollar
daðlar aðarmýþ
yýllarca gözlerim
bu sahilden karlara aðlamýþ
daðlardadýr derman
eteklerinde beni bekliyor
þimdi bembeyaz
karbeyaz harman..