bir düþ devriliyor kökleri yüreðimin ana alterlerinde bir düþ daha düþtüðüm uçurumlarda korkuya batmýþ çiçek yapraklarý açýyor sabahlarýmda buhranlý seyahatlere tez gözlerim yumuluyor hayata bir düþ gömülüyor bir düþ ucu ta bulutlarada an be an yorgunluk kokuyor saçlarýnda aþkýn yakaladým sandýðým elimde sancýlý ve bir o kadar güçlü hicran filizleri gizli bahçelerden emanet dur diyorum zaman aldýrmasa da dur diyorum bir az daha sanki durduðu vaki olmuþta kayboluyor kýzýl ufuklar güneþin doðduðu yer uzak ve sen dokunsan ne yazar ellerin güneþim olmayacak kadar sýcak gölgeler heyhula gecelerin korkulu silahý çocukluðumun romanlaþan en korkunç yaný selvi kavaklarýnýn rüzgarla raksý ve geç kalmýþlýðým her akþam bir düþü gömüyor gözlerim her sabah bir umuda açýlýyor yorgun hiç aldýrmadýklarým geçiyor kapýmýzýn önünden hiç duymadýðým umut satýcýlarý gelin alýn taþýyabilirseniz bedava davul seslerine karýþmýþ kýzýl gecelerin birinde d/üþüyorum yollarda gel diyor bir memleket tam da kaldýrýmýn yukarýdan aþþaðýya sol yanýnda saç örmeyi unutmuþ kýzlar anneliðe soyunurken bir ben bir de taklidine yeltendiðim yiðitler titriyor çaresizliklerine gel çocuk masumiyetini yitirmeden düþlerin büyümeden daha uyan derim Sosyal Medyada Paylaşın:
ufuk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.