Hüznüme Mağlup Düştüm

Affet beni ey hayat, hüznüme maðlup düþtüm
Affet beni, yýlgýným yaralý ceylan kadar
Böyle olacaðýný inan düþünmemiþtim
Aklýmdan geçirmedim, miskal kadar, an kadar

Dileðimdi, bir düþ’ün saçlarýný okþamak
Dileðimdi, umudun ülkesinde yaþamak
Bir sevdayý, sýr gibi yüreðimde taþýmak
Dileðimdi, su kadar, nefes kadar, nan kadar

Ve bir martý kadar ak, korkusuz, özgür olmak
Bir çaðlayan misali deli dolu, gür olmak
Gülmek kahkahalarla, kedere fakir olmak
Dileðimdi, uzaktý, varýlmazdý, tan kadar.

Þu mavi gökyüzüne bile dargýným artýk
Sahipsiz þiir kadar bitkin, yorgunum artýk
Cefa ile geçiyor inan, her günüm artýk
Kimsesizim, köhneyim, viraneyim han kadar

Bu kýrgýnlýk, bu sitem, isyan mý, tövbe hâþâ
Biliyorum çare yok, yazýlan gelir baþa
Mümkün mü hiç, bir ömrü yaþamak baþtanbaþa
Mümkün müdür yeniden mutlu olmak an kadar

Affet beni ey hayat, hüznüme maðlup düþtüm
Affet beni, yýlgýným yaralý ceylan kadar

S.U.

Serkan Uçar

13.05.2013

Sosyal Medyada Paylaşın: