Sönmemiþ bir volkandým sadece uyuyordum Geçmiþi çoktan gömmüþ seyrederdim olaný Üstümde izinsizce ayaklar duyuyordum Belli acelesi var yapacak son talaný Kükremeye hazýrken sinen bir aslan gibi Ýçimde kaynýyorum görünmese de dibi.
Onca caný yakmýþken yalnýzlýk bana batar Þimdi geçmiþ aþklarým acýtarak parlýyor O ayaklar sekerek üstümde cirit atar Eski günleri deþip ateþimi harlýyor Kin gölüne dönersem yazýk olur gezene Affým yok hiç bir zaman ayaklarda ezene..
Çiçek açmaz eteðim lavlarýn arasýndan En fazla bir kaç böcek yanmýþ kuru otu yer Þekil þekildir ayaz gecenin karasýndan Bazen hevese gelir yaþasam mý acep der Deprem olur coþarým sonra yine sönerim Sarsýntýdan öðürür sarhoþlara dönerim
Zamaný gelir elbet yaþamayý seçersem Alevlerim semayý yalayarak geçecek Ben bu uyku halinden aslýma bir geçersem Aþký yakar geçerim yer ararlar kaçacak Patlarým oluk oluk lavlarýmý saçarým Acýmam hiç kimseye bu kadar da naçarým...
LAVÝNÝA Sosyal Medyada Paylaşın:
Lavinia şahika Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.