ruhumuzda yankýlanan ses neye aitti unuttum tebessümü boþluða salýnmýþ çocuklarýn hüznüne bulanmýþ bir þiirle rengini arayan ne varsa düþüyorken gölgemizin ardýna bir yalana inanmak bütün þarkýlarý yitirmek kadar aðýr ne etsen yarýmsýn artýk sýrlý seviþmeler býraksan da bütün camlara düþler içinde bir hicrete yelteniyoruz çöln kutsal ezgisini fýsýldýyarak batsýn diye süraka kumlarýmýza bilsen ne korkunçtur sevmekten vazgeçmek seni ve senden gitmeyi anlatabilmek sana..
hangi çiçeðe su verdiysek bir bahçývan öldü içimizde mevsimler aldý baþýný yürüdü kediler yitirdi mýrýltýsýný bir çocuðun alnýndan bir kadýnýn acýlarýndan öptüm pullarý döküldü denizlerin ve kokusu alýp baþýný gitti güllerin bütün cevaplarý biliyoruz aslýnda neden aðladýðýný bir kadýnýn bir ülkenin neden öldüðünü daðlarda meydanlarda ve neden hazýr seviþmeye delice sýrtýyla sývazlarken gözlerimizi sevgilimiz ve biliyoruz üþümelerin sebebini ruhumuza dokunurken kýrýk dökük kelimeler hüzün mýrýldanýyor bize ve sürüklüyor bizi kuytu sevdalara...
bizi en çok kim aðlattýysa onu anladýk bizi en çok kim anladýysa onu aðlattýk anlatamam belki neden yakýþtýðýný mavinin el deðmemiþ bir tene uçurum bildiðimizde gökyüzünü ve kanatlarýný kuþlarýn ama aðlarým en az cizreli bir kadýn kadar yani aðlama sesine benziyor insan sýðýnýrken anlamsýzlýklara büyüyerek kendi dalgýnlýðý ve tebessümüyle ölümün ellerinden tutup hayata uzanýyormuþ aðladým kendine dolanan yollar aþka her çýktýðýnda
en çok gülümserken susuyorum konuþurken deðil parklara sýðýnýyorum yalnýzlýktan allaha bir de aðzýmdan burnumdan getiriliyor acýnýn memelerinden emdiðim ne varsa bir i mge yakalýyor beni bir el bir çocuk telaþý lunaparklar kadar uðultulu ve derin soluðum kesiliyor þehrin ana arterlerinden geçerken ambulanslar herkes fark ediyor da kimse umursamýyor sevgilim her þeyin kendisiymiþ oysa yalnýzlýk dediðin zehirlermiþ herkes kendini an be an ben de aðladým hüznün memesi uzaklaþýnca aðzýmdan.
dudaklarýnýzda ayný memenin kekre tadý var diye ellerinize uzanýyorum birdenbire bir kavþak gibi zamansýz ve kalabalýk bendim evet o kendine dolanýrken size benzeyen sadýk kalýp sabaha ve akþama hatta kuþluk vaktine karýþmayýp kimsenin gülüþüne ve daðýtmadan hiçbir dilberin saçlarýný iliþmeden sosyalizme hatta kapitalizme dil sürmeden muhafazakar ve mütedeyyin yanlarýna bir ülkenin ve bir kadýnýn evet evet bir kadýnýn yaralarýna dil sürmeden çokça umutlu haklýsýnýz biraz da ürpererek antetli isyanlar iliþtirerek aþka ve kaðýda beni seven tüm kadýnlarý severek ve hatta bu ülkeyi de tutup kendi ellerimin terli avuçlarýndan.. Sosyal Medyada Paylaşın:
rumuz gonca gül seven Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.