Karınca
Ne zaman kaderden bir sýrrý çözsem,
Kalbimi titretir, feveran gelir.
Irmaklarý geçip deryada gezsem,
Birden serap olur, beyaban gelir.
Yüreðim gizlice, kendim açýkça,
Gök kubbe üstüme çöker basýkça,
Dünyadan baðlantým koparken sýkça,
Virane gönlüme heyelan gelir.
Bu kaçýncý deprem, kaçýncý enkaz,
Ýçime iþlemiþ þifasýz emraz,
Orada can kuþum vururken pervaz,
Devir biter baþka, deveran gelir.
Ýbadet teatim, olunca heder,
Bir yokluk içinde, yaratan ne der,
Evvelce bildiðim, inancým gider,
Âþýklar meþrepli, din iman gelir.
Takatim tükenir, dizim duralar,
Aklým sarhoþ olur, fikrim turalar,
Bildiðim illerden, baþka buralar,
Hayretle birlikte heyecan gelir.
Gözlerim sorarken, buralar nere?
Deðiþir manzara, günde kýrk kere,
Maide sofrasý serilir yere,
Halil’in içtiði heyaman gelir.
Yaralýyý yara, yara sarýnca,
Daðlar tükenmiyor, bir dað yarýnca,
Havada kuþ görsem, yerde karýnca,
Her zaman aklýma Süleyman gelir.
25.02.2013…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.