aynaya bakan yüzlerde
tarih nazlandý yine
akþamýn daðýnýk saçlarýnda
dolaþýrken ellerim...
geliþsiz gidiþlerin çýplaklýðýný giyinirken yüreðim
sokaklar sýr mezarlarla doldu
yeþiller fýsýldadý
ki her aðýzda bir yýlan
kim emzirir hüznümü
zamanýn yanaklarýnda
derin gülmelerim
rüzgar gelip çalmasýn kapýný
nadasýna býraktýðým gemiler
benim son yolum
bir vakit
gölgesi vardý bulutlarýn
kýrmýzý düþlerde
korkular vardý çocukluðumun
gamzelerinde
ve soluðumda sevmek
aklýmý bozdu sabahlara eklenen
günah yaðmurlarý
oysa iz deðmemiþ kendimde
uyuyan sancý
nasýl dirildi yoluma simsiyah
büyüdükçe ne çok aðrý birikiyor avuçlarýmda
hepsi de darmadaðýn
ince bir çizgide
deðiþiyor rengi güllerin
sessiz acýlar eþeledikçe
topraðý
hangi kapýyý öpsem
uçurum kucaklýyor gövdemi
ahh bir de güneþe deðsem
kýrýlmasa ellerim
bu yangýnlarda
kaç kez öldüðümü unuttum
kýyýlarda dilsiz
çýðlýklarým
anýlarýmý maskeleyen saf sýzý
hangi maviyi tutarken yalnýzlýðýn
yüreðinle dönüp dolaþtýn
ve durdun karanlýðýnla
beyaz sokaðýmda
gözlerin suçlu
gözlerin kançanaðý senin
damarlarým þýmardýkça olur olmaz her sebepten
cinnet geçirdim
dað gibisin içimde
bu yüzden yitirdim adreslerimi
þaþkýnlýðýna gelsem
düþürsen beni
aðzýndan
biliyor musun
tarihler önce kin
sonra kan akýtýyor saatlere
her baktýðýmda aynaya öldüðümü sanýyorsun
unutarak yaþadýðýmý