Engelleri itekleyip yürütürken karanlýðý
Düþlerimi kýrýp gölgeme kapanýyorum
Beklemeye aldýðýmýz zamana
Böyle böyle alýþýyorum
Ýþte
Gün
Kalabalýktan yorulmuþ gözleriyle çekiliyor
Nefesi kesilsin soluðunun diye
Ruhumu diþleyen vesveseleri gecenin hilaline gerip kýzartýyorum
Ne olur sen sakla yüzünü emi
Tutamadýn
Tutunamadým
T u t u n a m a d ý k
Oysa
Mor daðlarýn eteklerinde sadece sana açan güldüm
Yine de bin duâya sýðýnýp iðneli sözlerini öperek hep hasret-e yordum
Bilme
Hem
Nereden bileceksin ki
Koynumda çýrpýnan terini terime düðümleyip
Bekar bir karanlýðý Sensiz kucakladýðýmý
Anlýyacaðýn
Yine yokluðunla yoðruldum
Söyle yalan mý
Saatler eksilirken
Sükûtun tepesinde pinekliyor uykusuzluðum
Ya siz nerede s/aklandýnýz yaðmur gözlü umutlarým
Görmüyorsun suskun yokluðun gibi duvarlarda aðlýyor benimle
Ne olur Bu sensizlik denen yoksullukta
Ayrýlýk uðramadan gel yanýma
En açýlmaz kapýlar ardýnda
Gölgende benim yüzüm üzerinde sensizliðin ben kokusu
Saçlarýmda bir tutam süsen çiçeði dudaklarýmdaki baðýþlanmayý Bekleyen çýðlýklarým
Durun biraz
Vav esiþli rüzgâra teslim edip sitemlerimi
Hüzne buladýðým bütün þiirlerimden
Þimdi helâllýk istiyorum
Gönül AYDEMÝR ADIGÜZEL