Gözleri aðarmýþ Saçlarý ak dolmuþtu, Duygularý ise körelmiþti artýk. Alaca karanlýkta ölmek isterdi hep Vasiyetinde sevenlerine þöyle sesleniyordu,
’Beni hayallerimin öldürüldüðü yere gömün.’
Ne dününden özleyecek, Nede yarýndan bekleyecek umutlarý kalmýþtý. Mutsuzluðuna kör talih demiþ Onu yavaþ yavaþ yok etmiþlerdi. Ýsyankar, Ve bir o kadar günahkardý. Acýsý her halinden belliydi, Aðlýyordu. Son aðlayýþýydý bu, Vücudunu taþýmaktan aciz olan Dizleri kýrýlýverdi, Yýkýlmýstý. Ümitsizce direnen vücudunun Son çýrpýnýþlarýydý bu. Son bir kez daha kaldýrdý kafasýný, Söylemek istediðý çok þey vardý Barýþ adýna Kardeþlik Aþk namýna
Okadar çok þeyivardýki....
Onu hayallerinin öldürüldüðü yere gömdük
Sosyal Medyada Paylaşın:
zilann27 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.