Yumma aç artýk gözlerini, Gör kendini karanlýkta. Göz kapaklarýnla gölgelenmiþ, Yapraksýz aðaçlar altýnda.
Gömül parlayan yýldýz; Kesilen sesin boðazýnda Ve uzaklarda yankýlanan Dilsiz bir ay gibi, Karanlýðýn çalýndýðý yerde…
Býrak kendini karanlýða, Kendi suretine gömül, Kendi yüreðine... Kederli ve sýkýntýlý buluttaki þimþek, Kamaþtýrsýn gözlerini, Seni benle kör etsin. Beyaz göðsünü göstersin ýþýðýn, körfezler ve koylar arasýnda.
O sývý gecede uykunun Yýka çýplaklýðýný; Taþtan o vücudun. Köpükten dantelli çarþafýný, Ser üzerine denizin rüyasýnda…
Sonsuz gece, yitir kendini, Kendi benliðinin içinde. Bir baþka gönülde buluþan Bir gönül gibi, Býrak kendini, unut…
Aþk ve her þey Yeniden baþlar. O ölümsüz, o yalýn varoluþta: Gecenin unuttuðu yýldýzlar…
Figen ANAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
figenanar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.