ve gündüz
tebessümler pürüzsüz
kâ’inât gözlerinden alýnca rengini
baharý yaþatýyor atmosfer
ölümlüler huzûru içiyor kana kana
vitaminine kavuþunca yürekteki fer
ve doðum
nîmet deryâsýndaki sunum
ve gece
tuzaklarýn arasýnda kalýnca ece
hüzün kýyametleri kopuyor sâniyelere gebe
isimler buz kesince âteþ kokan elvedâlarla
karanlýk dolaþýyor daralan damarlarda
týkýrtýlar duruveriyor ýslak bir kaldýrýmda
ve ölüm
ben gâlibâ körüm...