HAVALE

Dümeni kýrýk gemi gibiyim.
ALLAH’ A havale gidiyorum.
Meçhul denizlerin, meçhul yerlerine.
Ýçimde patlamaya hazýr volkan acýlarým.
Ýçimde açmaya hazýr cennet gülleri.
Gidiyorum Allah a havale.

Çöllerin kumlarýn da bir taneyim.
Rüzgâr savuruyor beni istediði yere.
Kum saatinde bekliyorum, geçmeyi dolmayý.
Yetim kalmýþým, kalabalýklar içinde.
Ýþkenceye uðramýþ, düþünceler misali,
Tutunamýyorum, savruluyorum.

Kapanir, açýlan her kapý yüze.
Süzer gecenin karanlýðýnda gözler.
Yad ellere gitse bile akýl gidiyor onla.
Ses çýkýyor aðýzdan.
Kulak duymuyor söylenen feryadý.
Kiriyor kemikleri ses.
Gidiyorum meçhule.

Elde bir bavul, içinde acýlarým.
Bir elde boþ bir kaðýt,
Yeni yaþamým.
Gidiyorum meçhule.
Gidiyorum Allah a emanet.

Bekliyorum, yanlýzlar duraðýnda.
Geçer belki bir otobüs.
Bekliyorum, bekliyorum.
Yanlýz deðilim.
Yitik kýrýk aþklarý ile bekleyen çok burda.
Herkesin elinde bir bavul.
Yürümeye baþlýyorum.
Bütün Dünyanýn acýsýný omzuma almýþ gibi aðýr aðýr.
Gidiyorum iþte Allah a emanet.

ÝBRAHÝM AKA
SAFAK 108
Sosyal Medyada Paylaşın: