Mahpusta volta atmaya eþ deðer midir gönlümün zindanlarýnda ki çaresizliðim Elimi parmaklýklarýn arasýndan bir uzatabilsem bitecek belki hayatýmýn hüküm yediði esareti.
Belki bir uçurtmanýn kuyruðunda asýlý kalmýþtýr hayallerim Koþmaktan yorulduðum ve asla tutunamadýðým düþlerim. Hiçliðin yontularýnda var olurken ve hâlâ yaþarken umut, Gerçeklerden münezzeh tazeliyor kendini dilek aðacýnýn kurumuþ dallarýnda.
Daha fazla mý büyümek gerekiyordu Hayatýn bu yönüne bakmadan özlemleri satýr aralarýna sýkýþtýrmamak için? Ýtiraflarýmýn girizgâhý bu yazýlarda can buldu oysa! Belki hep konuþmaktan korktuðum, dilimin lâl olduðu anlarda Namütenahi umutlarla seni yazdým, onu yazdým, kendimi yazdým, hayatý yazdým…
Mucize yaratabilecek sihirli bir deðneðim yok elimde ulaþamayacaðým hayallerim dýþýnda Ve þimdi onlarý semada ki yýldýzlar diye adlandýrdým hayatýmda Ulaþamadýðým ama yol gösterenim!
17.01.2013 EYLEM ÖZKAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eylem Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.