SEN VE BEN
Sen ve ben, Ay ve yýldýz, güneþ gibi nurdanýz
Günah da biz, sevap da, rengi siyah beyaz biz
Sen ve ben, varla yoðuz, bir avuç çamurdanýz
Dört mevsimli bir dünya, her dem kýþa talibiz
Sen ve ben; dost ve düþman, deva ile yarayýz
Kalem, defter, silgiyiz, sürtüþürüz durmadan
Sen ve ben; hükümdarýz, biz vezirsiz sarayýz
Sürgün olduk, vurulduk, tahta hiç oturmadan
Sen ve ben; ateþ ve su, ya da kurumuþ yaprak
Aþmak istesek daðdan; kimse tutmaz düþeriz
Sen ve ben; bülbülle gül, icazet vermiþ toprak
Dal kurur, yaprak aðlar, bizde yorgun beþeriz
Sen ve ben; mutlu, mutsuz aðlayan garip deli
Sen uzaksýn ben, yakýn; kimin umrunda sanki
Sen ve ben; bir geçmiþi, sattýk hem de vadeli
Aþk bir hayat, bir ömür baþka yol yok inan ki
Sen ve ben, gündüz gece gönüllerde tek hece
Binlerce cilt yazmýþým, okunmadan bilinmez
Sen ve ben; zor bilmece, kimse bilemez nece
Kalemim aþka yazmýþ, yazdýklarým silinmez
Sen ve ben; aþýk maþuk, ya da divane bir çift
Sevdik Hak emri diye, söyle bundan kime ne
Sen ve ben, çok karmaþýk bir o kadarda girift
Sevgi Hak, rota Hakk’a, aþk geçince dümene
Sen ve ben, siyah, beyaz, mavi, yeþil, kýrmýzý
Gece, sabah, deniz, dað, damarda ki can suyu
Sen ve ben, kalem, kaðýt yazýlmayan son yazý
Dipsiz, derin, karanlýk, dalýnmaz ki kör kuyu
Sen ve ben, daðla yamaç, ayrýlýk mý imkânsýz
Rengârenk, desen desen misk-i amber gibiyiz
Sen ve ben, aþk ve yürek, olamadýk mekansýz
Ben gülün, sen dikenin; müstakbel sahibiyiz!
Sen ve ben, ilk ile son, yolcuyuz hanýmýz yok
Gitmek zor, kalmak azap, beklemek bilinmezi
Sen ve ben, dalga ve sal, yazýk limanýmýz yok
Kazdýk hem de çok derin, kaderden silinmezi
Sen ve ben, þehir ve köy; gurbet ya da sýlayýz
Hasret denizde girdap, kayboluruz dönerken
Sen ve ben, durmuþ saat, yönü yok pusulayýz
Yola revan olmuþuz, yorgun közler sönerken
Temel ATA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.