KALBİM ÇAKRAZ'DA

KALBÝM ÇAKRAZ ’DA

Bir bulut deniziydi belki,
Bir rüzgardý beni savuran,
Temmuz sýcaðýnda beni yollara düþüren,
Belki de Karadeniz’e duyduðum hasretti,özlemdi,
Yeþil daðlarýn yamaçlarýnda gördüðüm köyler,
Birer parçamdý sanki.

Dað yollarýnda aðýr aðýr giderken,
Geride kalan her köy benim için gurbetti,hasretti.
Ýnanamadým gözlerime,
Yeþil vadinin arasýnda
Sessizce beni karþýlayan
Gizemli Çakraz’ý görünce.

Yeþillikler içinde saklanmýþ,
Sevgililerin geliþini bekliyordu kumsallar,
Yarý hýrçýn dalgalar okþuyordu,
Güneþin altýnda ýþýldayan kum tanelerini,
Deniz salýnan gelin gibiydi,
Köpükleriyle salýnarak gidiyordu,karþý yakaya.
Kýyýya çarpan dalgalar,
Her gel git,
Yüreðimden bir parçayý koparýp gitti.

Hüznün ellerindeyken yüreðim,
Tutsak kaldým maviye,
Çakraz’a çarpýldý kalbim,
Kumsalý kucaklýyordu mavi deniz kýyý boyunca,
El sallýyordu görenlere,
Davetkar bir dilber gibi.
Yeþilin içinde laciverte çalan
Çýldýrtan mavi.

’Bir dahaki sefere yüzeceðim kollarýnda ’
Dedim,içimden.
Koklayasým geldi yosun kokusunu,
El deðmemiþ bakirliðine bayýlýp kaldým.
Ilýk ýlýk esiyordu rüzgar,
Sevgilisine kavuþmayý beklercesine,
Sessizliðinden þarký söyleyerek.
Göz gözü görmüyordu yollarda
Sisten dumandan.
Tarih akýyordu her köþede,
Tahta cumbalý,gül bahçeli,
Güzel evlerde....╰ღ╮✿╭ღ╯

2008..OSMAN ÖZTÜRK
TAFLAN MEVSÝMÝ ÞÝÝR KÝTABINDAN..

Sosyal Medyada Paylaşın: