Dağınık Bir Şölendir Aşk
Ve teker teker daðýlýr iþtahsýz merasim
Hüznü yüreðe sürükler azalan elleri
Düþler gölge þimalinde uzar
Geçmiþin rüzgarý düþer gayya zulmüne
Eylül sesine baðýþlar gökleri
Sarýp sarmaladýðýn biçare geceyi bile
Kendine saklarsýn
Kim demiþ uzaktýr yarýna ayrýlýk diye
Kalp aðrýsýna en yakýn olandýr
Ayrýlýk
Kabaran göðsünde kanar güneþ
Yalnýzlýk korkusu düþer daðlarýn yamaçlarýna
Bir þölen daha baþlar masalcý kuþlara
Sonra
Nakýþlar çizer sürgün bulutlara gidiþi
Aðlar sokak çocuklarý gibi
Oysa sokaklar çocuk doðurmaz ki
Sahipsiz bir ayazýn
Yýrtýk hayal esintisidir aþk
Ayrýlýk öncesi
Secde ederken kirpikler güz saðanaðýnda
Ve bir de
Kahpe sevinçlerin yere düþen reyyan gülüþlerinde
Ararsýn o memleket gözleri
Kayýp ütopya yolunda sen aþk
Veda yankýsýnda ýslanýr baharýn yüzü
Saymazsak dökülen yapraklarý
Yapraksýz bir dal kýpýrtýsýdýr duyulan
Kýzgýn bir tomurcuk yanaðýnda
Umut tanrýlarýnda bekleyiþ hissi
Örselenmiþ bir
’seni seviyorum’ cümlesi
Geride kalan
Ve bu cümle en çok susmayý sever
Nedendir bilmem hep geç kalýr mevsimler
Hiç bir zaman ezbere açmaz yediveren
Sarýlar düþer aklýna naðmesiz bir mazide
Perçinler yüreðe yarasýný hançer
Yokluk devinir ten ikliminde
Kýzgýn güneþ ufuklarýnda bekler ilkyaz
Ya bir ürkek güvercin dokunuþunda
Veya vurulan uçurtmanýn kýrýlýþýnda
Fesleðen kokusunda daðýlýr akþamlar
Bir de martýlarýn süzülen kanat uçlarýnda
Ölü taklidi yapan tanrýlar
Ýhaneti gözlerinden öper katran gecelerin
Hangi sevgi dilinde konuþsun aþk
Dili laldir uzaða
Bildiði tek mevsim sonbahar
Kadife avuçlarýnda sayar kifayetsiz zamaný
Soludukça kan kýrmýzý kederi
Bir daha sevebilme ihtimalini
Düþler elleri
Unuttuðu masallar düþünce aklýna
Avutur kendini
Suskun
Nazlý
Flu
Sanýrsýn çaðlayan bir denizdir suyu
Ömrün en mutlu yerinde solar umut taneleri
Herkes bilsin ki þunu
Lehçesi bozuk bir dilde
Ölüdür aþk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sepkin Coşkun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.