BE GÜLÜM...
Yine viranede kendi kendime
Türlü hülyalara daldým be gülüm
Taþarak dayandým geldim bendime
Yiten geçmiþimle kaldým be gülüm
Kendimi nihayet bildim be gülüm
Bakýndým etrafa geçmiþten ne var
Nefisler zirvede insanlýk da var
Bu gün düne benzer zamaný savar
Ýçimde hüzünler öldüm be gülüm
Amel defterimi sildim be gülüm
Kiminin evinde piþer kebaplar
Kiminde dolmuyor boþalan kaplar
Yarýn mahþer günü biter hesaplar
Hesap korkusuyla soldum be gülüm
Saçýmý baþýmý yoldum be gülüm
Bir tutam tuzumu utandým verdim
Elimde bir þey yok ortaya serdim
Bu kötü kaderi nasýl becerdim
Kendimi zindanda buldum be gülüm
Günahlar içinde Kuldum be gülüm
Bir umut yapýþtým dua ipine
Rabbimiz bakar mý insan tipine
Adalet yetiþir girsen de ine
Bu yüzden secdemi kýldým be gülüm
Sevinçten bir ömür güldüm be gülüm
Mustafa Göktekin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Göktekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.