Mor sümbüllü bir daðýn
Tam ortasý yüreðim
Ölümsüz bir sevdada
Hasret kokan zindanda
Kör ebe oynamadan
Gel dersen geleceðim...
Acýyý göl eyleyen
Umudu çöl eyleyen
Sevdayý zül eyleyen
Hazanlar dan vazgeçip
Geçmiþi bir kalemde
Sil dersen sileceðim...
Karanlýk deryalarda
Güneþi unutturup
Raks edip rüyalarda
Sevginin ellerini
Yýldýz gibi kaydýrýp
Öl dersen öleceðim...
Döktüðüm göz yaþlarý
Suluyor bu daðlarý
Hasretin yellerini
Bir daha estirmeden
Son sözünü söyleyip
Gül dersen güleceðim..
Yüreðin tazelense
Doðduðum gün olacak
Mevsimlerden güz dönüp
Baharlarý saracak
Dökülen yapraklarý
Der dersen dereceðim...
Acýnýn kemendini
Sevdanýn ateþiyle
Çýkarýp da boynumdan
Sevda çiçekleriyle
Vuslata gün saydýrýp
Kal dersen döneceðim...
Mehmet Fikret ÜNALAN