Sonbaharýn telaþýna yenik düþen kýzýl yapraklarýn üzerine uzanýyorum Ormanýn þefkati sarýyor baþtan aþa bütün vücudumu Ýçim huzurlu, sen varsýn aklýmda Gene sen Serçeler ötüþüyor aþkla orkestrasý gibi doðanýn Dallarý öteki dallarla aldatýyorlar Gökyüzünün pamuk tarlalarýna göz sefasý sürüyorum Açýyorum kollarýmý iki yana sen varsýn gibi Uçmak geçiyor içimden Bulutlara atlayýp biletsiz alemi seyahat etmek geliyor Feri firar maðrur gözlerim terliyor Nemleniyor ve damlýyor traþsýz yanaklarýmdan kýzýlýmsý kuru yapraða Özüm suyum akýtýyorum topraða tane tane Ýlkbahara tohum ekmeden toprak ýslýyorum Sen varsýn gibi yanýmda konuþuyorum Özledim .. Seni sensizliðine þikayet ediyorum Dili tutuluyor, aðzýný açýp tek kelime edemiyor Susuyoruz ikimizde Leyla’sý için çöllere koþan mecnun gibi susuyoruz Sensizlikten ölmek üzere olduðumdan bir haberken sen Sensizliðin ve ben Sensizliðin ve ben ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Külhan beygiri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.