BERFÝN Yalnýzlýk çökerken gecelerime kimsesiz gecelerimde sevmiþim seni
can bellemiþim seni canan bellemiþim
omuzlarýmda hayatýn aðýrlýðý geziniyorken sevmiþim seni dipsiz kör kuyularda kaybolmuþken ve katran karasýyken gecelerim yar bilmiþim seni yaren bilmiþim
yalnýzlýk çökerken gecelerime yüreðimin öksüz bir çocuk gibi kaldýrýmlarda voltalar attýðý bir zamaný sevmiþim seni sis kaplarken sokaklarý þehrin
uzanacak dal bilmiþim seni
bir gece kimsesiz bir çocuk gibiyken ben yaralýyken yüreðim ve kanýyorken yaralarým sessizce kuruldun baþucuma usul usul sardýn yaralarýmý küme küme dertler göçtü içimden bir denizin dalgasý gibi serinlettin yüreðimin kýyýlarýný yar.
sevmek denizleri kucaklamaktýr ýslanmaktýr köpüklerinde bir denizin
kanatlanýp uçmak gibi gökyüzüne bir serçe kuþu gibi
seni öyle sevmiþim iþte kucaklar gibi denizi bir serçenin kanatlarýndan tutar gibi göçüp mutluluklara
berfin hüzün tanesidir gözlerin içinde küme küme dertlerin söyle neyin var senin?
bazen sessizleþir konuþmazsýn gülmez hiç gözlerin gözlerin aðlamaya meyilli
bir yaðmur bulutu gibi yaðar her aðladýðýnda hüzünbuðulu gözlerin içimi parçalar aðlama hep yüzün gülsün
utanma gözyaþlarýndan
býrak bir nehir gibi aksýn
sen utanma
seni böyle aðlatanlar utansýn Sosyal Medyada Paylaşın:
kül_grisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.