ÜZÜMLÜ MANÝ
Üzümlü mani söylerim,
Okumazsanýz neylerim.
Benim ki latife olsun,
Dostla muhabbet eylerim...
Baða girdim ben üzüme,
Çubuðu deðdi gözüme.
Söylediðim hep gerçektir,
Yalan katmam ben sözüme...
Baðým üzüm ile dolu,
Daðlardan geçiyor yolu.
Zenginliðine güvenme,
Burda kalýr dünya malý...
Baðdan üzümü keserim,
Ambarda dala asarým.
Dert peþimi býrakmadý,
Ben kaderime küserim...
Üzümden yaparlar pekmez,
Koyulur dibine çökmez.
Ben onun kahrýný çektim,
O benim nazýmý çekmez...
Üzüm çubuðu kurumuþ,
Etrafý gazel bürümüþ.
Sevdaya düþmeyen bilmez,
Bu aþkýn gözü körümüþ...
Üzümüm var tane tane,
Tadý güzel çok þahane.
Dostlarýma selam olsun,
Þiir,mani hep bahane...
Üzümüm var erik gibi.
Tam olmamýþ koruk gibi.
Yaþý geldi de geçiyor,
Kaynanam var moruk gibi...
Üzüm dalda sallanýyor,
Þekerlenip ballanýyor.
Düðüne gider nazlý yar,
Hem allanýp pullanýyor...
Astým üzüm irisini,
Yere serdim kurusunu.
Aþýk Ramazan kalp kýrmaz,
Allah bilir doðrusunu...
Ramazan AKKAÞ
NEVÞEHÝR-Tepeköy
02.09.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.