Çok özledim,Çað yangýnýnda tutuþan eteklerin sesiydi
" Ýnan ki art niyetsizdim, yalnýzca sesini öpmek istedim... "
rüzgâr diye akýllarda esen
dolu vurmuþ mahsul gibi
hasatý kayýp aþk hikayeleri yazýyordu annem
gizli bahçede
kýrýldýkca aðaçlar ölgün dileklerinden
küskün açmýþ çiçekler bugün
açmýþ mý açmamýþ mý belirsiz desem
kokusunu saldýðý senli öteden
firkâtý içtiðim elem daðýna
firariyim ezelden
beni almadan gidiþine yanýyorum
yüreðimi aralayýp girdiðinde içeri
sesimi zaptettiðinde sesine hani
deli gibi
dumrul gibi
kuðu gibi...
ellerinden tutmalýyým belki bu ayrýlýðýn
sýrtýmdan vuran tek gerçeðin
vuslatýn yitik renginde
ve lirik tadýnda gülmeliyim belki aþkýn...
kaybolmuþluðuna bakma varlýðýmýn
ben sensiz de aþarým bu daðlarý
susuzdur baðým ama korkma
topraðýmý gözyaþlarýmla sularým
ben ki
bir derin sesin esiri
ben ki gözlerinde yaralý kalbimle konakladýðým leylaki
ben ki
biz olmadan
bizli hayallerin peþinde avare meçhule yürüyen
aklýna ölüm kaçmýþ taze bir öksüz kuytularda
anasýndan emdiði süt gözlerinden gelen
bölünen kendini unutturmayan hatýralarla
sensizlik sonrasý nefes nefes hayattan eksilen
uykusuzluðunda kendi beþiðini esef ile sallayan
ninni diye keder besteleyen kaderine...
bilsen
bilsen
annesizim
sensiz ve sessizim avazým çýktýðýnca
kelâm’sýzým ahvâlime
yâr’sýzým yine þarkýlarýmda
ve kanadý kýrýk bir kumru
gözlerime yuva yapan yaðmurun her damlasýnda...
ellerim
ellerim yine sessizliðe bulaþtý
sensizliðimi tamamladý iþte susuþun
uzak bir kentte canýma ziyandý oluþun
yüreðimi burktun tümcelerim kanadý
ben de s u s t u m ...