siir
Hüzün kuþlarýnýn yüküdür ,bakýþlarýnýn yorgunluðu
Arkalarýna bakmadan terkederlerken
Beni öptüðün güneþin rengine bulanmýþ daðlarýný ömrünün.
Belki yorgunum belki yaralyým belki piþmaným
Ama belli ki kormaktayým,bak!
Þimdi býrak diyorsun elllerimi ,tam düþme vakti iken
Geniþ kanatlarýndan göç eden kuþlarýn .
Anlamýyorsun derdimi
Benim harcým deðilki sensizlik
Ellerini býrakayým...
Tüm emanetlerin bendeyken bir tek kalbimi gömdüm sabra
Sarp bir kayalýðýn ucunda iki avuç topraktý paylaþtýðým
Hiç bir merakým kalmamýþken ölmeye
Sessizliðinin keskin alkol kokulu makamýna bulaþtým
Bedeli bir ömürken sana kavuþmanýn
Þükret diye fýsýldasa ne yazar þehir ,kulaðýma
Ýstenecek herþey sýrnaþýk bir kedi huysuzluðuyla
Basit ,anlamsýz ve köhne kalýyor
Seni senden istemenin yanýnda
Sende olduðumun ispatýdýr ,
Lausadaki bir kadýnýn sütündeki saflýk
Ve her doðum daki sancý acýmdýr , haykýrdýðým
Sen bu dunyaya baðýþlanan en güzel þey
Sen benim intaharýmdaki eþiðimken
Ölsem bile birgün
Sana doðacak olduðumu bilmem yeter.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.