Gonca

Küçücük bir kasabada gülüm
Zamana dökülmeye mahkûm yapraklarým
Oysa zaman bir goncada açar
,,,,,,,,,,,,




Dün kendime rastladým doðduðum evde
Kendisiyle konuþacak öyle çok þeyim vardý ki
Baþlayamadým sözlerime
Gözlerindeki yaþlarý toplamaktan

Raylar döþenmiþti sanki gözlerine
Ard arda sýralanmýþ vagonlar
Anýlara yolculuyordu ondan bana doðru
Ýçinde ne varsa



Özeldi dünyam
Yolarý da


,,,,,,,,,,,,,,



Bana kurtul diyorlar bu dertten
Sanki babamýn ipi
Çekiþtirmiyormuþ gibi gözlerimi
Annem hiç gitmeyecekmiþ gibi
,,,,,,,,,,,

Kalbin yaþadýðýný duymak için
Ne büyük bedel aþk




Sosyal Medyada Paylaşın: