Ne çok alevdi o pýrýl pýrýl bahar sabahýna düþen Yeni sunmuþtu kýþtan dönen bahar güneþini bahçeye Kozasýndan çýkmýþ Kelebek gibiydi Ante...
O hayalini kurduðu gök kubbe dokunmuþtu gözlerine Sonra bakýp Tüm hassasiyetiyle Deðdirmiþti busesini o hain çiçeðe…
Sarhoþ oldu çiçek sýcaklýðýndan busenin, Döndü baþý Bastýrdýðý volkanlar patladý içinden
Bilmedi yasaðýný kendisine Ante o busenin, Tutamayacaðý elin Dokunamayacaðý tenin Hissedemeyeceði soluðun esaretinde
Belki içindeki sýcaklýðý çekerdi içine Yasaklanmýþ bahçede Yasak çiçeðinde busenin Doldurup taþan sevdasýný dudaklarýna Dokundu dudaklarý Gök kubbenin dudaðýnýn deðdiði busesine o çiçekte…
Kýskançtý ah o hain çiçek Vermedi sýcaklýðý Hapsetti dudaklarýný Emdi bütün kanýný…
Eridi soldu Kalmadý rengi Son damlasýna kadar içti Kanýndan kýzardý rengi hainin Vazgeçmedi…
Düþerken o narinin caný topraða, O vakit duydu içinde piþmanlýðý…
Artýk Nafile uðraþlar Piþmanlýðý nafile…
O afili renkler açar þimdi her bahar Döker yapraklarýný topraða Belki Hayat verir diye yeniden Aldýðý cana…
Canan Korkmaz /ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Canan Korkmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.