Çok mu zor insanlarý mutlu edebilmek? Ufacýk bir umut ýþýðý verebilmek? Zor olan hayat þartlarýný daha da güçleþtir durma!. Ýþte tek suçumuz bu; herkese güvenmek...
Bir kandil yakýyorsun, görmüyorlar, Havai fiþekler atýyorsun, harika gösteri diyorlar, Aslýnda zaman hep boþa akýyor, görmüyorlar, Ýþte tek suçumuz bu; herkese güvenmek...
Birgün... Bir gün bu hayat bitecek, Geriye baktýðýmýzda ne var gerçek? Ne hazýrlamýþýz bilsek? Ýnsanlar yaptýklarýyla anýlacak, Ýþte tek suçumuz bu; herkese güvenmek...
Nasýlda acýmadan yýkabiliyorlar dünyamýzý, Hep kendileri haklý, tek gerçek kendi duygularý, Biz gariplerin hiç mi gülmeyecek yüzü? Ýþte tek suçumuz bu; herkese güvenmek...
Ben bir insaným, yanýlýrýmda, þaþýrýrýmda, Hatalarým olsa da, olmasa da, Her sevginin sonunda ihanet’e uðrasak da, Ýþte tek suçumuz bu; herkese güvenmek...
Söz verirler, sanki herþeyi yaparlar senin için, Ufacýk bir hatanýzda, silkeleyip atarlar acýmadan, Yýldýzlarý bile kýrptýrýrlar, ömrüm derler, Ýþte tek suçumuz bu; herkese güvenmek...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yaşlandım artık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.