Kimsenin bilmediði týbbýn bile keþfetmediði bir hastalýksýn içimde. Ne ilacýn var nede ameliyatýn. Normal görünen hayatým da öyle baðlanmýþ ki sana. Seni unutmama izin vermiyor bedenim. Herkeste seni aramaktan, herkeste seni koklamaktan, bulamayýnca yere çakýlmaktan o kadar yoruldum ki anlatamam. Senin gönderdiðin aþk ajanlarý gibi cinstaþlarýn. Ne zaman bir umut yansa gönlümde, dirilse ruhum hunharca öldürüyor adamlarýn. Aþka ne suç iþledim bilmiyorum sensiz sana mahkûmum. Temmize bile gidemiyorum. Ne zaman biter cezam onu da bilmiyorum. Bunca yaþanandan sonra beyaz kalmak zor yavaþ, yavaþ kirleniyorum. Güneþ gidip karanlýk çökünce dünyaya en çok kendime katlanamýyorum.
Ersin ERDEMOÐLU 24 HAZÝRAN 2012 Sosyal Medyada Paylaşın:
poetmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.