Gönül tokluðuna çalýþýrken kalbinde, Hiç insaným kalmamýþ benim de. Çalýþmýþým, çabalamýþým sende, Ve tüm çabamý harcamýþým sana, bize.
Biraz da paslanmýþým. Yazamýyorum, örselenmiþ kalemim. Hayata sýkýþmýþým. Gel desem gelmezsin, “kal” dediðimde gittiðini bilirim.
Hayat deðil yalnýzca sýkýþtýðým. Ben sen de, seninle sarpa sarmýþým. Sarp yollarýnda yalnýz kalmýþým. Þaþýrmamak lazým, ben senin aþkýnla yanmýþým.
Büyük yangýnlar olur ya. Ýþte, bir yangýn var içimde senden kalma. Aramýza giren yok, beni yakan havayla. Büyüdükçe büyüyor alevler, korkum yok ölümden yana.
Derin bir düþünce halindeyim. Sormaya ne hacet sensin tek düþünebildiðim. Ben hala sendeyim, seninle olmak derdindeyim. Sen gitmenin, kurtulmanýn peþindesin.
Sev demiþtim usulca gönlüme. Gönlüm saydýrdý, gelmiþime geçmiþime. Umursamadým, tek yaptýðým buydu sadece. Ama deðmeyeceðini anlamýþ benden önce.
Aysun ÖZER
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yurtsuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.