Ýyilik akýp gider evimde. Bayan Ýyilik, öyle hoþtur ki! Yüzüðündeki mavi ve kýrmýzý mücevherler tüter Pencerelerde, aynalar Doldurulur gülüþlerle.
Bir çocuk aðlayýþýndan daha gerçek ne var? Bir tavþanýn iniltisi belki daha vahþidir Fakat ruhu yoktur. Þeker her þeyi saðaltýr, böyle söyler Ýyilik. Þeker gerekli bir sývýdýr,
Kristalleri küçük bir yara lapasý. Ýyilik, ey iyilik Þirince toplar parçalarý! Benim Japon ipeklerim, umutsuz kelebekler, Her an iðneye geçirilebilir, uyuþturulabilir.
Ve buraya geliyorsun, bir fincan çayla Buðuyla sarmalanmýþ. Þiirdir kan fýþkýrýþý, Yoktur durduruluþu. Ýki çocuk uzatýrsýn bana, iki gül.