Dünya uyuyunca gelirim kapýna, yýldýzlar sessiz ve korkarým türkü çaðýrmaya. Bekler ve gözlerim, gölgen geçinceye dek gecenin balkonunda. Ve dönerim dopdolu bir yürekle. Derken sabahleyin türkü söylerim yol kýyýsýnda. Bahçede çiçekler cevap verirler ve sabah havasý dinler. Yolcular ansýzýn durup, bakarlar yüzüme, sanki seslenmiþim isimleriyle.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rabindranath Tagore Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.