insan ol, insaný sev cahile uyma, eðitmeye çalýþ dilin kemiði yok, her söze inanma hakir görme karþýndakini hatýr, gönül kýrma düþene bir tekmede sen vurma az konuþ, çok dinle düþmanýna bile iyilik yap yalanlara inanýp yýkma gönül bendini...
uymuþsa þeytana kanýp sen inanma sakýn aklýný kullan, bir kez daha düþün burnunu Kaf daðýna kaldýrma ovalarda dolaþ engin engin kanat takýp uçmayý deneme çakýlýrsýn yamaçlara adýmlarýn saðlam bazsýn topraða gökyüzünü oradan izle sevgiyle...
sana yapýlmasýný istemediðini sen baþkasýna yapma önce kýskançlýðý uzak tut kalbinden kimseden üstün görme kendini onun, bunun aðzýyla hareket etme dolmuþa binip günah alma...
dostunun verdiði sýrrý düþmanýn bile olsa ölene kadar sakla ne oldum deðil, ne olacaðým de vicdanýný yokla, rahat mý? önce kendi kiþiliðini oturt özü, sözü bir insan olmayý öðren her þeyi kuldan gizlersin istesen de gizleyemezsin Allah’tan…
Atalarýmýz, Dedelerimiz boþuna okuyup yazmamýþ görmüþ geçirmiþ her biri bilgece öðüt nasihat etmiþler tüm türkülerde ozanca yüzyýllar sonra bizlere kadar ulaþmýþ bedenleri toprak olsa da hala sözleri dillerde unutulmamýþ hiç biri can kulaðýyla dinlersek izin verirsek yüreðimize inmelerine anlarýz o zaman hepsi ne kadar doðru...