býraktýðýn yerde hala bekler içten içe bin bir umut tohumu eker geleceðin günü hasretle gözler soldu yamaçta kýrmýzý gelincikler...
ay saklanmýþ gözükmez yýldýzlar parlamaz saçlarýnda geceler ona o geceye küsmüþ doðan günde bulutlarla kaplý gökyüzü görmez güneþi yüzü inat edip direnir yaþamaya mecburdur ümitlerle dolu göz yaþlarýyla besler kökünü özlemle yaban gülü…
zirvesindeki kar da saklý mutluluðun resmi raylarý bozuk vagonlarda gizli sýrrý yollar kapandýysa, gelemiyorsa giden geri biter mi sanki sevda seli…
bahar yaklaþtýkça güneþin kollarý uzanýr bembeyaz karlara sýðamaz, dar gelir yerine eriyerek yol bulur ýrmaklara çoðalarak azgýn þelaleler gibi çaðlar gönüllere…
esaretin kollarý sarmýþ bedeni daha bir sýký sarýlýr yokluðuna esir olmaya gönüllüdür belli ki yaðmur ormanlarý misali ýslanýr sürekli alazlarda yanan yürek sönmez bir türlü