DİYORUM Kİ

Diyorum ki:
Çýkýp gelsen bir bahar rüzgârý gibi
Kapýdan süzülsen içeri, hoþ bir edayla
Gözlerinde her zaman ki yakamozlarla
Iþýl ýþýl gülümsesen billur sesinle merhaba desen
Ellerin narin kelebek, ellerimde
Yüreðin ürkek güvercin
Adýmlarýn sakin…
Kucaklasam sýmsýký hasretle, özlemle

Diyorum ki:
Otursak, saatlerce konuþsak
Ondan, bundan, þundan
Hani anýlara dalsak,
Çocukluðumuza gitsek…
Gençlik yýllarýnýn çýlgýnlýklarýna gülsek!
Sonra hüzne gömülsek.
Ayrýlýðýmýz gelse aklýmýza
Aðlasak hýçkýrarak, utanarak

Diyorum ki:
Sýrlarýmýzý döksek ortaya
Hatalarýmýzdan bahsetsek
Hiç bitemeyen aþkýmýzý konu alsak mesela;
Yatýrsak ameliyat masasýna
Bir elimizde neþter
Baþlasak kesmeye, biçmeye
Önce yüreðini çýkarsak aþkýn
Sonra ciðerini…

Diyorum ki:
Hiç durmasak, hatta
Gözünü çýkarsak aþkýn
Kör olsa aþkýn gözü
Dilini baðlasak sonra, sussa umutlar
Saðýr, dilsiz, yüreksiz bir aþk olsa
Oysa sende biliyorsun benim gibi
Aþkýn gözü kör, kulaðý saðýr olabilir
Amma ve lakin ne yaparsan yap
Yüreði ummandýr aþkýn

Adam gibi sevmek için mangal gibi yürek lazým

BEYHAN DOÐAN





Sosyal Medyada Paylaşın: