Yanık Jandarma

þimdi ben öksüz bir kitabeyim bir mezarýn baþýnda
bana çarpýp geçiyor günün kambur kuþlarý
uðulduyor kalbim, nasýl da uðulduyor sanki bir arý kovaný
ve dilsiz bir alfabe yürüyor dudaklarýma
dilsiz bir alfabe, ilk harfi býçak olan
bir deniz düþün yükseliyor durmadan.

þimdi ben öksüz bir hitabeyim bir mezarýn baþýnda
beni hatýrla kalbim o günlerin hatrýna
hatýrla ki o mavi yataðýn boþ kalmasýn
çünkü týrpanla everirler bir baþaðýn boynunu
utanýlacak bir þeydir dört ablayla büyümek
iyi bilir çocuklar bu tufanýn sonunu
hatýrla ki o baykuþ ardýndan aðlamasýn

þimdi ben öksüz bir kitabeyim bir mezarýn baþýnda
bana yalan söylendi vahþi atlar yok burda
ve geliþi güzeldi neþenin gidiþini hiç görmedim
kasvet mi orasý benim bahçem o çitleri ben çektim
çünkü yaðmur korkutur bir daðý ancak
yaþamak mý yazýk ki ben bilemedim




Sosyal Medyada Paylaşın: